கொத்து (01)                                                                                        மலர் (040))
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
              புதுக்கோட்டையிலிருந்து  தாராபுரத்திற்கு
                                             இடமாற்றலான
                                       இளநிலை
உதவியாளர்   
                                          திரு. வை.
கணேசனுக்காக 
                 ஏற்பாடு செய்யப்பெற்ற தேநீர் விருந்தில்
                                             நான் ஆற்றிய 
                                               உரை.
                                        (ஆண்டு 1968)
-------------------------------------------------------------------------------
          அன்புடன்     
அருள்தவழும்    அவைத்தலைவர் 
  அவர்கட்கும் !
                 அமைதியுடன்  எனதுரையைச்   செவிமடுக்கும்     நண்பர்க்கும் !
          இன்றுடன்   
இம்மனையை     இழிந்துசெலும்   
   ஏந்தற்கும் !
          எழுத்தராய்ப்     பணிபுரிய       இவண்புகுந்த      தையற்கும் !
          இனிமையுடன்   சுவையுண்டி      ஈங்குதந்த          பேரவைக்கும் !
          தலைவணங்கிக்  கரம்குவித்துத்   தருகின்றேன்      வணக்கம் !
          தகைமையுடன் 
ஏற்றிடுக
!      தமிழ்த்தாயே           வாழ்த்து !
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ஈரெட்டுத் திங்கட்கு இணையாக இம்மனையில்
ஈரெட்டுத் திங்கட்கு இணையாக இம்மனையில்
          எழுத்தராய்ப்     பணிபுரிந்து       இன்றுமுதல்      மேற்பணிக்கு
          தாராபுரம்         நோக்கித்         தாள்வைக்கும்    தாளாள !
          தவிக்கின்ற       நெஞ்சமதைத்    தருகின்றேன் 
   பாரீர் !!
          பதிவுசெய்        துறைவிலகிப்    பணிவிழைந்து  
இவண்போந்து
          பதவியாம்        பலகணியில்     பணியேற்றீர்    
எழுத்தரென
!
          புதியபலக்        கேண்மையுடன்  பொற்புடனே    
நீர்பழகி,
          பொலிவுறுவல்  
என்றெண்ணிப்   புத்துவகை      
கொண்டிருந்தேன்!
          ஏனென்று         தெரியவிலை   
எனதெண்ணக்    கோட்டையெலாம்
          இடிந்தின்று       சரிந்துவிழ       ஏகுகிறீர்          வெகுதொலைவு !
          மான்தானோ     மருளடைய ?     மாங்குயிலோ   
மறைந்தோட?
          மல்லிகையோ   வாடுதற்கு ?      மணிவிளக்கோ  
சுடர்வீழ
?
          வான்முகிலோ   கலைந்தோட ?   வண்ணவில்லோ மறைந்துவிட ?
          வண்ணத்துப்     பூச்சியோ         வாட்டமுற ?      வளர்மழலை,
          பொன்னுடலோ   கன்றிவிட ?      பூவிழியோ       சோர்ந்துவிழ ?
          புரியவிலை !     கேள்விதனைப்   புரியவிழ்த்துச்    சென்றிடுவாய் !
          ஆர்வமுடன்      அண்டையுள     அன்பர்கள்தம்    நற்பணியை,
          ஆன்றவிந்த      அலுவலர்கள்    அடைந்திருக்கும் செயலறிவை,
          ஓர்மையுடன்     உன்னித்து        உளமிருத்தல்     உவராமல்,
          ஓடியதேன் ?     ஆடியதேன் ?     உற்றபயன்        கூறிடுவாய் !
          தொட்டனைத்து  ஊறிடுமே         மணற்கேணி      மாந்தற்கு
          கற்றனைத்து     ஊறிடுமே         காசினியில்       நல்லறிவு !
          பட்டனைத்து     ஊறிடுமே         பட்டறிவு !        பேரறிஞர்
          பற்றனைத்து     சேர்ந்திடுமே
     பெருமையும்     பேர்புகழும் !
          நவில்தரும்       நூல்நயம்        போலும்          பயில்தரும்
          பண்புடை         யாளர்            தொடர்பிந்தப்     பார்மிசையில் !
          வெயில்போலக்  காய்ந்துவரின்    வேட்பதற்கு      யார்வருவார் ?
          வெண்மதியாய்,  தண்புனலாய்,    விளங்கிடுக !     வாழ்ந்திடுக !
          குத்துகின்ற       முள்ளும்         கோதும்           கொடும்பிசினும்
          குவிந்துவுள      தோலடுத்துக்     குடியிருக்கும்     நற்சுளையும்
          மொத்தவுரு      சேர்ந்து           முயங்குவதே     மூசுபலா !
          முற்றிக்           கனிந்துசுவை    முத்துநிறை       தேன்குழலே !
          சுளையுரியத்     தொல்லைதரும்  தோலுறையாய்   உம்மிடத்து
          சூழ்ந்தகுறை      நீக்கிடுக !         சுகமடைந்து      வாழ்ந்திடுக !
          அளைந்துருகிப்   பழகிடுக !        ஆர்வமுடன்       பணிபுரிக !
          அலுவலக        நண்பர்களின்     ஆதரவைப்        பெற்றிடுக !
          செல்லுகின்ற     தடம்மீது          சிலந்திவலை,    புதருண்டு !
          சீராய்நீர்          சென்றிடுக !       சிந்தித்துச்        செயல்படுக !
          கொல்லுகின்ற   வெம்புலிதன்     குடற்பசியும்       தீர்ந்துவிட்டால்
          கொலைவெறி    யும் வாராது !    கொடுமதியில்    உழலாது !
          குள்ளநரிக்        குறுமனமோ      குவலயத்தில்     எப்பொழுதும்
          குமைந்திருக்கும் !வஞ்சகத்தின்     குடியிருப்பு !       இருளடவி !
          கள்ளமதில்       கருஞ்சிலந்தி !    கருத்துதடு         மாறிடுவோர்
          குருதியினைக்    குடித்துவிடும்     குடலுருவிச்       சாய்த்துவிடும் !
          வேங்கையைத்   துணைகொண்டு  வெளியூர்நாம்    சென்றிடலாம் !
          விரும்பினால்    பால்கறந்துத்      தாகவிடாய்       தீர்த்திடலாம் !
          தீங்கினையே     மனதெண்ணித்   திரிந்துவரும்     தெருநரிகள்
          தயைநாடிச்       சென்றுவிடின்     தாரணியில்     
வாழ்க்கையிலை
!
          நீரென்றால்        நீரும்             நன்னீராய்         மாறிடுக !
          நெருப்பாயின்     நீரும்             நெருப்பாக         மாறிடுக !
          நீரூற்றி            நெருப்பை        நீக்கிடலாம்       நீறாயின்
          நீள்கொழுந்துச்   சுடர்நீக்க          நினைப்பதுவும்   பேதைமையே !
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
கோடுறு கிளையிற் காகம்
                              கூடுவைத்      தனேக          காலம்,
                         பேடொடு       கூடி            வாழும்
                              பெருமரப்       பொந்தில்      வந்தே,
                         ஆடிய          நாகம்          ஒன்று
                              அதுபெறும்     முட்டை        எல்லாம்,
                         நாடியே        குடித்துப்       போக
                              நலிந்துளம்     மெலிந்து        வாடி,
                         துயருற்ற       கதையைப்     போலத்          
                              தோன்றிடும்   
சிலநா         கங்கள் !
                         அயர்வுற்ற      நேரம்          தன்னில்
                              அருகினில்     மெதுவாய்      ஊரும் !
                         பற்களைப்      பதித்து         நஞ்சைப்
                              பாய்ச்சிடும் ;   
பதுங்கி        ஓடும் !
                         புற்களில்       புகுந்து         கொள்ளும் !
                              புற்றினில்       பொதிந்து       வாழும் !
                         அடைக்கலம்   அளித்தற்       கென்றே
                              அமைந்தமண்    புற்றழியோ      மேல்
                         படைக்கலம்     பயந்தர        வாரா !
                              பணிமனை       விதியிது       தானே !
                         இளையவர்    முதியோர்      என்று
                              ஏதமே         சிலர்தாம்       கொள்வர் ;
                         களைந்திட     வேண்டும்      என்று
                              காழ்ப்பினில்   
துணியச்       செய்வர் !
                         அய்யகோ !    இவனுக்        கிந்தப்
                              பதவிதான்      சரியா ?        முறையா ?
                         பையவே       பறித்தா         லன்றிப்
                              பயன்பெற      வியலா        தென்று
                         எண்ணாத      எண்ணம்     எல்லாம்
                              எண்ணியே    ஏக்கம்          கொள்வர் !
                         ஒண்ணாத     செயல்கள்      செய்வர்,
                              உயர்பணி      யாளர்          தம்மைக்
                         காக்கையும்    பிடிப்பர்         கடைக்கண்
                              கட்டளைச்      சிரமேற்        கொள்வர் !
                         யாக்கையும்    உயிரும்        தங்கள்
                              யாசகம்        அன்றோ        என்பர்
                         மயக்கிடு       மொழிகள்      கூறி
                              மனக்குறை    எடுத்துச்        சொல்வர் !
                         ஏனிதை        உரைப்பே       னென்றால்
                              இயற்கையின்  
படைப்பின்     மேலாம்
                         மானிடன்      உருவைப்      பெற்றும்
                              மனதினால்      நரியாய்        வாழும்
                         வஞ்சகர்       கூட்டம்         அங்கும்
                              வம்புகள்       செய்தற்   
    கூடும் !
                         கொஞ்சிடும்    மொழிகள்      கூறிக்
                              கோறலைச்     செய்யக்       கூடும் !
                         ஊரெதில்       உறைந்தாலும்  நீர்
                              ஊறினை       எண்ணல்      வேண்டா !
                         கூறிடல்        வேண்டும்      வாய்மை
                              கொள்கையும்  
வேண்டும்     வாழ்வில்
                         பொங்கிடும்    ஆவின்         பாலாய்ப்
                              புதுப்புனல்      அருவியின்      நீராய்,
                         தங்கமாய்      விளங்கி        வாழ்க்கைத்
                              தடந்தனில்   
உயர்ந்து       செல்க !   
                         அஞ்சுகம்       அன்னைச்      செல்வம்
                              ஆரூர்தம்       கருணை       நிதிபோல்
                         பைந்தமிழ்ச்    செல்லப்        பிள்ளை
                              பாவேந்தர்      நாவலர்        மதிபோல்
                         காஞ்சியின்    நிழலில்        தோன்றிக்
                              காசினி         வியக்க         வாழ்ந்து
                         பூந்தமிழ்ப்      பயிரைக்       காக்கும்
                              புரவலர்        அண்ணா       போல
                         சந்தமாய்       மணந்து        வாழ்வில்
                              சீருடன்         வாழ்க !        வாழ்க !
                         திங்களைப்     புரைய          காய்ந்து
                              தேந்தமிழ்      நிகர்ப்ப         வாழ்க !
                         அன்னத்தின்      தூவி         போல ,
                              அனிச்சப்பூ     இதழைப்       போல ,
                         வண்ணங்கள்    காட்டும்      நீல
                              வான்பனி      நீரைப்          போல ,
                         நெருஞ்சியின்    மலரைப்      போல ,
                               நீள்கடல்       நுரையைப்     போல ,
                         அருந்தமிழ்     நெஞ்சம்        கொண்ட
                               அன்பர்காள் !  
  நன்றி !     
வணக்கம்
!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ஆக்கம் + இடுகை,
வை.வேதரெத்தினம்,
[veda70.vv@gmail.com]
ஆட்சியர்,
தமிழ்ப்
பணி மன்றம் முகநூல்.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கப்படுகின்றன .