பக்கங்கள்

வியாழன், அக்டோபர் 10, 2019

கவிதை (21) (1969) வானுறு மதியின் தண்மை ! (நண்பர் இராசேந்திரனுக்கு மடல்)


         கொத்து (01)                                                                                           மலர் (009)
========================================================================
எனது பள்ளித் தோழரும்,
சென்னை, கால்நடை மருத்துவக் கல்லூரியில்
 மருத்துவராகப் பயிற்சி
பெற்று வந்தவருமான நண்பர், திரு.
இரத்தின. இராசேந்திரனுக்கு எழுதிய
கடித வடிவக் கவிதை
(ஆண்டு. 1969)
====================================================

                வானுறு       மதியின்       தண்மை
                        வழங்கிடும்       வதனம்      கொண்டாய் !
                 கானுறு        புலியின்       வீரம்
                        கழன்றிடும்       விழிகள்     கொண்டாய் !
                 தேனுறு        காந்தள்       அன்னத்
                        திகழ்ந்திடும்      இதழ்கள்     கொண்டாய் !
                 மானுறு        சிவந்த        மேனி
                        மயக்கிடும்       நகையும்     கொண்டாய் !


                 இன்புறு        நெஞ்சக்       கோயில்
                        எழுந்த         என்ஏந்தல்       ஆனாய் !  
                 அன்புறு        தாய்போ       லானாய் !
                        அணைத்திடு   துணைவன்       ஆனாய் !
                 மன்னுறு       துன்பம்        தோன்றின்
                        மகிழ்வுடன்     உதவச்          செய்தாய் !
                 என்னரு        மணியே !     முத்தே !
                        எழுகதிர்        நீயே            யன்றோ !


                 சங்கமும்        மகர          மீனும்
                        தரளமும்         முத்தும்      தோன்றும்,
                 வங்கநீர்க்        கரையில்     வாழும்
                        வழுதியின்        தோன்ற      லே,நீ !  
                 பொங்கிடு        மின்பம்       எல்லாம்  
                        புலனுறத்         துய்த்தல்     வேண்டும் !
                 மங்கையை      மணந்து       வாழ்வில்
                        மகிழ்வுடன்       வாழ்தல்     வேண்டும் ! 


                 அஞ்சன        வண்ணன்        உந்தன்
                        ஆருயிர்          இராஜ          சேகர் !
                 வஞ்சனை      அறியா           நண்பன்
                        வல்லவன்        செரீபும்        உண்டு !
                 செந்தமிழ்ச்     சிந்து             பாடும்
                        செல்வனாம்      பாலனும்       உண்டு !
                 சந்தனம்        நிகர்த்த           நண்பர்
                        சங்கமே          உனக்கு         உண்டு !


                 இத்தனைப்      பயனும்         பெற்று
                        எங்கோநீ        வாழு          கின்றாய் !
                 அத்தனைச்      செல்வத்         திற்கும்
                        அரசனாம்       உன்னைப்       பெற்று,
                 இக்கரை         யான்வாழ்       கின்றேன் !
                        இருப்பினும்     இன்பம்         இல்லை !
                 அக்கறை        என்பால்         உண்டேல்,
                        அன்பனே       ஒருமுறை       வாராய் !

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஆக்கம் + இடுகை,

வை.வேதரெத்தினம்,

[veda70.vv@gmail.com]

ஆட்சியர்,

தமிழ்ப் பணி மன்றம் முகநூல்.

 

--------------------------------------------------------------------------------------



கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக

உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கப்படுகின்றன .